Met de komst van Bree komend weekend maakt Landen zich op voor de eerste wedstrijd van de play-downs. David Wellens heeft er goede hoop op dat de Haspengouwers zich na een moeilijk en bewogen jaar toch gaan redden.
“Dit seizoen is allesbehalve vlekkeloos verlopen, maar we mogen coach Dimitri Massot, voor wie het bij Landen toch even zoeken bleek, niet zomaar laten vallen”, zegt Wellens. “Laten we wat geduld oefenen. We hadden in het begin van het seizoen ook gewoon af te rekenen met geweldig veel pech en dat heeft onze plannen toch een beetje doorkruist. Bovendien is het met een nieuwe coach aan het roer sowieso altijd een beetje opnieuw zoeken naar automatismen, je speelt tenslotte toch vanuit een andere speltechnische benadering. Dat we nu de play-downs spelen, hebben we in de eerste plaats te wijten aan die vele blessures waarmee we dit seizoen af te rekenen hadden. We konden nooit ons volledig rendement halen.”
Al die nederlagen hadden helaas ook wel hun gevolgen. Wellens bleef op post – “Ik heb er nooit aan gedacht om andere oorden om te zoeken en steun de trainer nog altijd volledig” -, maar een bepalende figuur als Rémi Penneman verliet Landen intussen wel en gaat aan de slag in Jupille. “Ik had het een beetje gezien in Landen”, vertelt Penneman. “Het liep niet zoals verwacht, er was flink veel onenigheid, en in plaats van met een verhakkelde ploeg te blijven aanmodderen, heb ik de vlucht vooruit genomen en elders mijn heil gezocht. Ik kon het echt niet langer aanzien. Vermoedelijk zal ook mijn broer Xavier nog volgen. Of het een leegloop wordt? Elke speler moet individueel uitmaken waar hij thuishoort. Maar voor mij was het een uitgemaakte zaak dat ik elders aan de slag wou. Ik wens Landen het beste.”
Jeugdploeg trainen
Wellens bleef dus wel aan de slag in Landen en traint er sinds januari zelfs de U16. “De voorbije jaren trainde ik andere jeugdreeksen en zijn we verschillende keren kampioen gespeeld. Zoiets geeft mentaal vleugels. Dat is trouwens ook hoe we de play-downs moeten aanvatten: met een positieve mindset. Dan is er veel mogelijk.”
Ondanks de 71-82-zege in Beringen is Landen met een zesde plaats op acht ploegen sowieso toch al veroordeeld tot de barrages om niet te degraderen. “Toch hebben we een te sterke ploeg om zomaar te zakken”, vindt Guillaume Amaury.
“We hadden in het begin van het seizoen met veel blessureleed af te rekenen en dat heeft ons seizoen al bij al toch een beetje gehypothekeerd”, zegt Amaury. “Onze ambitie om top drie te spelen hebben we daardoor van meetaf aan moeten bijstellen. Dimitri Massot, onze nieuwe coach dit seizoen, heeft alleszins geen vrij spel gehad om er een constante lijn in te krijgen.”
Vorig weekend ging Landen wel nog winnen in Beringen. “Het was pas in het slotkwart dat we het laken naar ons toetrokken en een tienpuntenkloof wisten te slaan. We hadden het knap lastig, maar zijn er uiteindelijk toch in geslaagd de zege te pakken. Dat heet dan mentaal sterk zijn, zeker. In zulke situaties is dit Landen op zijn best.”
Amaury weet nog niet of hij volgend jaar ook bij Landen actief blijft. “Het is voor mij telkens een verre verplaatsing vanuit Welkenraedt en dat begint toch te wegen. Het zou fijn zijn om iets dichter bij huis op het parket te kunnen staan. We zien nog wel waar ik volgend jaar speel.”
Nieuw-Zeeland
Wat Amaury wel al weet, is dat Landen het op het einde van zijn seizoen zonder hem zal moeten zien te rooien. Samen met zijn vriendin heeft hij een lange trip naar Nieuw-Zeeland geboekt. “Nieuw-Zeeland heeft een wondermooie natuur en ook de temperaturen zijn er draaglijk. Bovendien is het ook een schitterend wijnland. Wees maar zeker dat we versteld zullen staan van de pracht en schoonheid van het land. Het wordt een ervaring die we ons de rest van ons leven gaan onthouden.”
In zijn laatste wedstrijd van 2022 verloor Landen zijn ongeslagen status in eigen huis na een nederlaag tegen Nieuw Brabo. Dat willen David Wellens en co. zaterdag op bezoek bij Oxaco Boechout graag rechtzetten.
“Onze laatste wedstrijd was er inderdaad eentje om snel te vergeten”, zegt Wellens. “Na een rommelige partij langs beide kanten was het uiteindelijk Nieuw Brabo dat met de zege aan de haal ging. Vooral qua afwerking was het toen langs beide kanten erg matig. Aan de rust stond het amper 20-22. Zaterdag in Boechout willen we weer aanknopen met het mooie basket, waar Landen garant voor staat. Vooral offensief zullen we dan beter uit de verf moeten komen. Met Xavier Penneman hebben we daarvoor het perfecte wapen in handen. Hij houdt altijd meerdere verdedigers aan de praat. Al is Oxaco Boechout weliswaar een te duchten tegenstander. Maar het is zeker niet zo dat ze onklopbaar zijn.”
Top vier
Ondanks die eerste thuisnederlaag eind 2022 staat Landen nog wel altijd in de top vier. “Maar het zit ook allemaal heel dicht op elkaar. In het nieuwe format is die topvierplaats wel belangrijk. Doordat we in een eerste fase slechts met acht ploegen spelen, is die top vier belangrijk om vervolgens in een comfortabele positie te spelen in de promotiegroep. We zijn dit seizoen gestart met heel wat blessureleed, waardoor we begonnen met enkele nederlagen, maar dat ligt nu toch achter ons. We zijn er sterker uit gekomen.”
Er niet meer bij tegen Oxaco: Marius Huynen. De Landense spelverdeler is intussen verhuisd naar het Afrikaanse eiland La Réunion. “We zullen het zonder zijn kwaliteiten moeten doen. Marius was een goede speler, maar bovenal een fijn mens. We gaan hem zeker missen in Landen.”
Na een horrorstart met veel geblesseerden herleeft Landen de laatste weken met dank aan sterke man Xavier Penneman. De man onder de borden scoorde vorige speeldag liefst 37 punten en lijkt samen met zijn ploeg te kunnen herademen.
De politie-inspecteur, die werkt in het centrum van Brussel, is aan zijn vijfde seizoen bezig in Landen en is er uitgegroeid tot een absolute sterkhouder. “Ik woon in Hannuit”, zegt Penneman. “Toen ik in Landen tekende, had ik nood aan een nieuwe uitdaging. Daarvoor speelde ik onder meer in Haneffe. Ik ben dit seizoen wat traag op gang gekomen, maar stilaan begin ik eindelijk weer goed in mijn ritme te raken. Ik kan natuurlijk teren op mijn ervaring, waardoor ik spelsituaties snel en gericht kan inschatten. Dat helpt. Toch was het wegvallen van Marc Jacquot (kruisbanden, red.) een harde noot om te kraken. Van bij de start heeft dat ons seizoen toch een beetje gehypothekeerd. Bovendien herviel ook Ilias Temsamani in zijn knieblessure, waardoor we geen spelmaker op overschot hebben. Dat nijpt wat.”
Ook mooi meegenomen voor Penneman: hij speelt bij Landen aan de zijde van zijn broer. “Rémi is hier toch ook al aan zijn derde seizoen bezig. Als je ons zou vergelijken: ik scoor wat meer, mijn broer is beter in defense. We doen wat we kunnen om de club vooruit te helpen, elk op onze manier. Komende zondag spelen we in Vilvoorde. Als we daar scherp voor de dag komen, moeten we de punten mee naar huis kunnen nemen.”
Dode collega
Als politieagent is het voor Penneman niet altijd makkelijk om zijn job te combineren met het basket. Weekendshift, nachtwerk, weet u wel… “Noodgedwongen moet ik al eens een training overslaan. De politieagent uit Borgworm die onlangs in Schaarbeek werd gedood, dat was toch even slikken. Het heeft voor eendracht in ons korps gezorgd, maar tegelijk ook voor heel wat bange dagen. Je weet nooit om welke hoek het gevaar loert. Je neemt je job mee naar huis en je kan het ook niet zomaar van je afzetten. De moed erin houden en nooit versagen, een beetje zoals in het basketbal, zeker.” (lacht)
Na een moeilijk seizoensbegin, geteisterd door blessures, lijkt Landen de trein stilaan helemaal op de rails te hebben. Afgelopen weekend won het voor eigen volk met 84-74 van Tongeren, komende zaterdag willen spelverdeler Bram van Cauwenbergh en co. al dat goede bevestigen met de komst van Oxaco Boechout.
“Die mindere seizoenstart zijn we van ons aan het afspelen”, zegt Van Cauwenbergh. “Voor het seizoen wilden we bij de eerste vier eindigen. Dat plan hebben we noodgedwongen moeten bijstellen. Nu gaat het dus al beter, al moeten we nog steeds enkele belangrijke pionnen missen. Marc Jacquot is lange tijd out. Marius Huynen verhuist in januari en heeft daardoor zelfs zijn afscheid aangekondigd.”
Desondanks heeft Landen de laatste weken dus toch het goede ritme te pakken. Met dank aan Van Cauwenbergh zelf, die op een hoog niveau aan het spelen is. “De laatste weken speel ik met vertrouwen. Ik heb vertrouwen in mijn shot en vertrouwen in het spel van de ploegmaats. De ploeg draait nu gewoon beter en dat zie je dus ook onmiddellijk aan mijn eigen spel. Als spelverdeler dirigeer je, maar zuig je tegelijkertijd ook alles op als een spons. Alles blijft aan je kleven.”
Nu Ilias Temsamani als vervanger op de 1-positie ook in de lappenmand ligt, is de druk bijna volledig op de schouders van Van Cauwenberg terechtgekomen. “Als het team draait, is dat te doen. Als de ploeg niet draait, is dat een opgave. Carmelo Bongiorno springt af en toe ook eens bij op de 1, maar speelt toch vooral aanwezig als shooting guard.”
Bijna afgestudeerd
Van Cauwenbergh speelde tot zijn 12 jaar in Landen, maar ging daarna naar Hades Kiewit om nationaal te kunnen spelen. Op zijn achttiende keerde hij terug naar Basket Landen. Het was dichter bij Leuven en dus gemakkelijker om sport en studies te combineren. “In het begin was dat toch wel wat aanpassen. Bij Hades was het spel vooral gericht op de shotters, Landen speelde helemaal anders. Maar hier kan ik dan weer mijn drive uitspelen. Intussen voel ik me ook opperbest hier. De dagen dat ik niet op het parket sta, vind je me in het krachthonk of op de cardiotoestellen in de fitnesszaal. Of ik zit op de campus van groep T in Leuven, waar ik industrieel ingenieur studeer in het laatste bachelorjaar.”
