Een mooie samenwerking van de U14-Limburg Lizards met enkele van onze eigen meisjes, heeft afgelopen weekend onder de naam LiLa Girls, een dijk van een prestatie neergezet op het Crelan 3×3-tornooi dat in de Sportoase te Leuven georganiseerde werd.
Ingedeeld in poule B, bewezen Julia (LSV), Joyce (LSV), Ede (LSV en Lizards) en Alysia (Lizards) dat ze een maatje te groot waren voor de 3 tegenstrevers in de kwalificatiewedstrijden. The Titans, Gembas en Antwerp Giants konden met moeite het vuur aan onze meisjes hun schenen leggen: de uitslagen waren 14-0, 7-4 en 7-3. In halve finale wachtte met Mercurius Foxes, een zwaardere tegenstander ons op. In deze wedstrijd was er aarzelend begin voor onze squad; speelde de vermoeidheid al mee of was het de stress van het moment? Tot de laatste seconden moest er om gestreden worden, maar een buzzerbeater sloot de wedstrijd af met een score van 8-6 in ons voordeel.
De finale tegen Sparta Spurs beloofde nog zwaarder te worden, de West-Vlaamse meisjes hadden immers al hun wedstrijden zeer gemakkelijk gewonnen. De toon werd onmiddellijk gezet door Kortrijkse ploeg, door hun fysieke spel namen ze een kleine voorsprong. Onze meisjes verweerde zich dapper, maar de tegenstand was te machtig. Op opgeheven hoofd werd de finale uiteindelijk verloren met 12-05.
Het waren spannende momenten voor onze Coachen Alexander, Christophe en Erwin. Nervositeit was aanwezig maar werd toch afgewerkt zoals het hoort, nu nog wachten op de resultaten. Een speciale dank aan de spelers Yoran, Senne en Killian en Killian om de Coachen te ondersteunen tijdens de examen. Het bestuur wenst hun alvast mooie resultaten!
Het was sinds 1970 geleden dat er nog in het sportstadium op de openluchtbasketbalvelden werd getraind. Door de corona maatregelen kregen de +12 jarigen eindelijk groen licht om terug in de buitenlucht te trainen. Met dank aan de Stad Landen werd dit terrein in de korstmogelijke tijd weer speelbaar gemaakt. Vol enthousiasme en inzet kunnen de reeksen U14, U16, U18, U21 en HSE terug aan hun conditie en techniek werken. Ook voor de ouders was het terug een mooi moment om het contact terug te kunnen hervatten. Een mooie stap in de goede richting.
Bij Basket Landen zal men voor volgend seizoen moeten uitkijken naar een andere coach.
Basket Landen kijkt uit voor een nieuwe coach in tweede landelijke. Coach Sven Manghelinckx doet niet verder. “Ik ben aan het uitkijken naar een nieuwe coach voor onze A-ploeg in tweede landelijke”, zegt Sven Manghelinckx aan Basket360. “Mijn combinatie als bestuurslid-coach was maar tijdelijk!” (Basket360)
“Met mijn broze knie bleven de blessures zich maar opstapelen”, vult Marius Huynen zijn coach aan. “Ik voelde me steeds slechter in mijn lichaam. Ik had dan ook steeds minder plezier op het terrein. Dat was een duidelijk signaal dat het tijd was op te stoppen.” En dat zonder afscheid op het veld, dat maakt het niet eenvoudiger. “Dat is heel jammer. Ik wilde eind vorig seizoen al stoppen, maar door mijn blessure in januari en de competitiestop deed ik nog verder om op het terrein te kunnen stoppen. Het heeft helaas niet mogen zijn…” “Ik heb veel mooie momenten gehad, maar als ik er eentje moet uithalen, is dat toch mijn mooi verhaal bij Pepinster in eerste klasse.” “Op dit moment denk ik nog niet meteen aan iets van coaching. Ik heb al een positieve ervaring als coach gehad, maar dat moest ik stoppen door mijn werk. Ik denk erover na om een team in handen te nemen, maar ik ga eerst een break in het basketbal nemen.” “Ik werk immers ook een dag in het weekend. Nu leggen we eerst de nadruk op plezier maken met mijn vriendin, familie en vrienden. Ik hou er wel van om te wandelen.” “Als ik moet terugdenken aan een coach, dan is dat Jeannot Dethier. Ik leerde hem kennen bij Battice en later ook in Pepinster. Ik hield van zijn menselijke benadering, zijn basketbalkennis en zijn manier van overbrengen met veel welwillendheid en pedagogie.” “Ik vind het jammer dat ik deze club moet verlaten, vooral voor de sfeer die er in het team heerst, maar ook voor de hele omkadering die altijd voor het team zorgt. En last but not least, de fans die ons hielpen om veel wedstrijden te winnen, zowel thuis als op verplaatsing, in het bijzonder in de derby’s tegen Tienen.” (Basket360)
Onze club heeft na een moeilijke afweging beslist om na nieuwjaar niet te herstarten met de competitieformule die Basketbal Vlaanderen vooropstelt.
We stellen alles in het werk om de trainingen, op alle niveau’s en leeftijden, na Nieuwjaar te herstarten (vanaf 15/01/21). Deze kleine bubbels op training vinden we nog werkbaar en verantwoord, maar wekelijks een andere tegenstrever bekampen is met het koppig Covid-beestje niet aangewezen.
Er is ook grote onduidelijkheid naar het toelaten van supporters op wedstrijden. Wat betekent dat ouders hun kinderen mogelijks niet zullen zien spelen. Buffets in sporthallen blijven terecht gesloten maar hebben een erg grote impact op de (financiële) werking van onze club.
Bovendien kunnen we niet waarborgen dat we vanuit het bestuur wekelijks paraat kunnen/zullen staan om wedstrijden te kunnen organiseren.
We moeten aan onze veiligheid en gezondheid denken, en zeker aan die van de meest kwetsbaren in onze samenleving.
Nieuwkomer Landen moet de weg nog zoeken in tweede landelijke. Nadat op de eerste speeldag werd verloren in Tienen, moest men dit weekend thuis de zege laten aan Hasselt. Het werd 72-84. Het is nu even afwachten hoe de competitie verder zal verlopen.
Sportief loopt het nog niet zoals men het zou willen, maar in Landen ziet men zeker ook positieve punten. Bram Van Cauwenbergh (18) is zo een lichtpunt. De tiener werpt zich op tot een van de spelbepalende figuren in het team. “Tot mijn twaalfde was ik actief bij de jeugdploegen van Landen. De ploeg speelde echter in de lagere provinciale reeksen. Hades trok aan mijn mouw en daar kreeg ik de mogelijkheid om op landelijk niveau te acteren. Dit jaar keerde ik terug naar de roots. Landen is intussen ook gepromoveerd en bovendien komt het me makkelijker uit met de studies. Ik studeer in Leuven voor industrieel ingenieur. Vanuit Landen heb ik makkelijke treinverbindingen. Mijn vader en oudere broer hebben overigens ook een verleden bij de club.”
Positie?
Bram Van Cauwenbergh heeft weinig te zoeken onder de borden. Ik kom inderdaad het best tot mijn recht op de spelverdeling of de vleugel. Vroeger speelde men mij vaker uit op die laatste positie, maar ik merk dat ik meer en meer evolueer naar de rol van playmaker. Dat heeft uiteraard met mijn lengte te maken. De coach vertelde me dat hij zich in mij herkent. Dat is een mooi compliment. Ik zag Sven Manghelinckx als kind spelen bij de eerste ploeg. Om het evenaren zal ik wel aan mijn shot moeten werken (Sven Manghelinckx laat weten dat hij als tiener nauwelijks een shot had. Dat kwam pas in zijn Aarschotse periode).”
Duidelijk doelen
Hoewel het nog wachten is op die eerste overwinning, heeft Bram Van Cauwenbergh toch duidelijke doelen. “We moeten in staat zijn om een rustig seizoen af te werken. Die kwaliteit hebben we. Ik heb me wel wat moeten aanpassen aan het Landense spel. Bij Hades was dat vooral gericht op de shotters. Nu mag ik mijn drive uitspelen. In feite maakt het niet zo gigantisch veel uit hoe er gespeeld wordt, als dat maar met groot strijdershart gebeurt. De wil om te winnen is in Landen alvast aanwezig.”
Op de eerste speeldag van de nieuwe competitie moest Landen nog het onderspit delven tegen de buren uit Tienen. Zaterdag staat de eerste thuiswedstrijd in tweede landelijke op het programma. Hasselt komt over de vloer. De Limburgers begonnen aan het seizoen met een vlotte zege tegen Lier. In Landen is men dus gewaarschuwd.
Als nieuwkomer op het landelijk niveau houdt men in Landen het best de voeten op de grond. Xavier Penneman – op de eerste speeldag tegen Tienen topschutter met 25 punten – beseft dat er geen wonderen bestaan. “Toevalligheden bestaan niet in het basketbal op dit niveau. Je mag een beetje dromen, maar niet te veel. Dat neemt niet weg dat we geen ambitie mogen tonen. We willen de verrassing van deze competitie worden. Daarvoor hebben we zeker genoeg kwaliteit in huis. We moeten gewoon de punten pakken, waar we kunnen. Dat mag dit weekend al beginnen tegen Hasselt.”
Een ancien
Xavier Penneman verdedigt al vier seizoenen de kleuren van Landen. “Ik woon in Hannuit. Toen ik in Landen tekende, had ik nood aan een nieuwe uitdaging. Die heb ik hier gevonden. Coach Sven Manghelinckx kende ik al van vroeger. Van aanpassingsproblemen is nooit sprake geweest. In Landen kwam ik bij een heel familiaal team terecht. Als ik er nu over nadenk, had ik al veel vroeger naar de club moeten komen. Drie seizoenen heb ik in eerste provinciale gespeeld. Je zag de ploeg steeds groeien. Het is dan ook geen toeval dat we de promotie naar tweede landelijke konden afdwingen. Vorig seizoen had ik vaak werkverplichtingen in het weekend, waardoor ik niet altijd present kon zijn. Op dat vlak loopt het nu beter. Ik zet mij in om alle matchen te kunnen meespelen.”
Twee werelden
Als geen ander kan Xavier Penneman het verschil tussen het Vlaamse en het Waalse basketbal inschatten. “Het zijn twee andere werelden. Het gaat daarbij niet over goed of slecht, maar er zijn wel degelijke verschillen. In Vlaanderen wordt er zeer fysiek gespeeld. Over de taalgrens komt de techniek van een speler vaak meer aan bod. Ik merk dat Vlaamse ploegen meestal goed georganiseerd zijn. Spelers worden er in de watten gelegd.”
