“Met mijn broze knie bleven de blessures zich maar opstapelen”, vult Marius Huynen zijn coach aan.
“Ik voelde me steeds slechter in mijn lichaam.
Ik had dan ook steeds minder plezier op het terrein.
Dat was een duidelijk signaal dat het tijd was op te stoppen.”
En dat zonder afscheid op het veld, dat maakt het niet eenvoudiger.
“Dat is heel jammer.
Ik wilde eind vorig seizoen al stoppen, maar door mijn blessure in januari en de competitiestop deed ik nog verder om op het terrein te kunnen stoppen.
Het heeft helaas niet mogen zijn…”
“Ik heb veel mooie momenten gehad, maar als ik er eentje moet uithalen, is dat toch mijn mooi verhaal bij Pepinster in eerste klasse.”
“Op dit moment denk ik nog niet meteen aan iets van coaching.
Ik heb al een positieve ervaring als coach gehad, maar dat moest ik stoppen door mijn werk.
Ik denk erover na om een team in handen te nemen, maar ik ga eerst een break in het basketbal nemen.”
“Ik werk immers ook een dag in het weekend.
Nu leggen we eerst de nadruk op plezier maken met mijn vriendin, familie en vrienden.
Ik hou er wel van om te wandelen.”
“Als ik moet terugdenken aan een coach, dan is dat Jeannot Dethier.
Ik leerde hem kennen bij Battice en later ook in Pepinster.
Ik hield van zijn menselijke benadering, zijn basketbalkennis en zijn manier van overbrengen met veel welwillendheid en pedagogie.”
“Ik vind het jammer dat ik deze club moet verlaten, vooral voor de sfeer die er in het team heerst, maar ook voor de hele omkadering die altijd voor het team zorgt.
En last but not least, de fans die ons hielpen om veel wedstrijden te winnen, zowel thuis als op verplaatsing, in het bijzonder in de derby’s tegen Tienen.”
(Basket360)